از باغ می برند چراغانی ات کنند

تا کاج جشن های زمستانی ات کنند..

پوشانده اند صبح تو را  ابرهای تار

تنها به این بهانه که بارانی ات کنند..

 
یوسف ، به این رها شدن از چاه دل مبند

این بار می برند که زندانی ات کنند..

 
ای گل ، گمان مبر به شبِ جشن می روی

شاید به خاک مرده ای ارزانی ات کنند..

از : فاضل نظری